Punggualas deel 2

Mijn laatse veldbezoek en tweede bezoek aan Punggualas zit er op. Het was vrij kort maar zeker niet minder bijzonder dan de andere bezoeken. Dit keer ben ik met een team op pad geweest. De eerste dag en nacht verbeleven we, na een reis van circa vijf uur, in een van de dorpen aan de rivier Katinga.
’s Avonds hadden we een meeting wat interessant was, maar niet te volgen omdat het in bahasa Indonesia was. Die avond werd ik ook gestoken door een bij, waardoor het slapen ook niet echt prettig was. Niet alleen was het de hele nacht pijnlijk door die steek, maar ook slapen op de vloer is nog wel eens wennen.
De volgende ochtend vertrokken we richting het veldkamp. Leuk om de mensen weer te zien na mijn vorige bezoeken. We zijn ’s middags op zoek gegaan naar recent gemaakte nesten en vonden er gelukkig een die we de volgende dag zouden gaan bezoeken. Na de wandeling zijn we gaan oefenen met klimmen. Ik moest dus mijn angst overwinnen, aangezien ik hoogtevrees heb. Het was maar vijf meter hoog, maar het ging niet geheel vlekkeloos. Wanneer je boven bent moet je je materiaal verwisselen om weer te dalen, en daar begonnen de problemen! Ze hebben in elk geval uiteindelijk een van de touwen door moeten knippen omdat we het niet los kregen. Overigens is het erg leuk om vijf meter boven de grond te hangen, terwijl iedereen naar je zit te staren en jij niet naar beneden kan… In elk geval heb ik veilig de grond weer kunnen bereiken.

Dag twee hebben we dus opnieuw het nest bezocht en is een van de teamleden de boom in geklommen. Het was niet mogelijk om met het materiaal te gaan klimmen aangezien de boom te dun was. Uiteindelijk begon het te regenen (wat het de laatste tijd veel gedaan heeft) en heeft iemand het nest uit de boom geknipt en hebben we het later kunnen bekijken bij het kamp.
Elke avond hebben we ook vergaderd wat we gedaan hebben die dag en dat betekende dat ik ook wat moest vertellen over die dag. Om het een beetje een uitdaging te maken heb ik dat ook (totaal drie keer) in bahasa Indonesia gedaan.

Dag drie zijn we opnieuw gaan zoeken naar nieuwe nesten. Uiteindelijk niet gevonden maar wel een Orangutan gehoord. Nadat we terugkeerde naar het kamp zijn we nog de rivier opgeweest om de Orangutan te zoeken. Helaas is dat niet gelukt, maar we hebben in elk geval wel een otter gezien. Ook zagen we een slang, die hier veel aanwezig zijn, maar het was weer een kleintje. Ik hoopte telkens een Kingcobra te zien, maar die heb ik niet gezien. Anderen hebben deze grote cobra wel gezien, meerdere malen zelfs en soms met een lengte van 4 a 5 meter!
Die dag kwamen er ook meer mensen hier (bijna het hele kantoor van WWF Palangkaraya was daar) en dat betekende dat we met ongeveer 30 mensen in een huis verbleven.
’s Avonds zijn we nog het bos in geweest om andere dieren te zien. Maar het bleef slechts bij wat insecten (die ik overigens bij het kamp veel gezien heb en ook erg mooi kunnen zijn), een kikker en een vogelspin.

Dag vier in het veld waren we weer op zoek naar nieuwe nesten, dit keer geen nieuwe nesten (wel voor het andere team), maar het was een mooie wandeling. Echt het gevoel dat je in de jungle was door het wandelen in het moeras. ’s Middags heb ik mijn hoogtevrees weer proberen te overwinnen. Dit keer was het een stapje moeilijker aangezien het nu 12 meter was en ik het materiaal zelf moest verwisselen in de boom. Toch weerhield mij dat niet aangezien ik dit echt als een bijzondere ervaring en kans zag (hoe vaak kun je nou klimmen in het tropisch regenwoud?). Omhoog was zwaar en dan begin je al te zweten. Als je dan moet balanceren op een zijtak en je materiaal verwisselen zweet je tien keer zoveel. Het zweet droop dan ook van me gezicht en ik had daarna opnieuw een douche nodig. Uiteindelijk was het dus wel gelukt (wel met trillende benen) en was ik ook behoorlijk trots op mezelf!

Zondag zijn we dan weer terug gekeerd richting Palangkaraya. Daarbij werden we “uitgezwaaid” door een neusaap. Ik rekende er niet meer op om die te zien, maar het is dan toch gebeurd (vaak lijkt het wel of je dieren ziet als je het niet verwacht)! Tevreden maar ook jammer dat het voorbij is. Want het verblijf hier was echt top en de mensen van het kantoor in Palangkaraya zijn erg behulpzaam en erg aardig. Daarnaast zal ik de mensen van het veldstation ook missen. Met name Ajim, waar ik het goed mee kon vinden.

Morgen ga ik mijn presentatie voorbereiden over mijn activiteiten in Sebangau, voor de National Park Authority. Mijn missie is om dat in het Indonesisch te doen en niet in het Engels. Een hele opgave, maar op het moment wil ik erg graag mijn Engels verbeteren. De presentatie is op dinsdag en woensdag keer ik terug naar Jakarta, voor de laatste twee weken in Indonesië.