Stage-update

Hier alweer een vroege update van mijn stage. Ik dacht zelf dat ik volgende week pas weer een status update zou brengen, maar er is alweer genoeg te vertellen.

Kalimantan
Allereerst mijn stage. De verwachting was dat ik volgende week al naar West-Kalimantan zou vertrekken om daar gegevens te verzamelen over het voorkomen van Orangutans. Helaas is dat nu uitgesteld en zal ik waarschijnlijk rond de 23ste vertrekken.
Mijn geduld word dus nog even op de proef gesteld. Maar gisteren heb ik al een beetje een idee gekregen van wat ik allemaal ga doen daar. Ik ben namelijk met een collega (Ari) naar de dierentuin geweest (voor minder dan €1,- pp, kunnen de Nederlandse dierentuinen nog een voorbeeld aan nemen) om daar mijn eerste Orangutans te spotten! Nou is dat natuurlijk niet zo heel moeilijk. Ari zit in het team met wie ik meega naar Kalimantan.
In de dierentuin heb ik veel met hem kunnen bespreken over hoe en wat we daar gaan onderzoeken. De focus is de populatiedichtheid van Orangutans, in een kapconcessie, dmv het tellen van nesten. Orangutans maken dagelijks nesten waar ze in overnachten, een soort grote vogelnesten.
Dat tellen gebeurt door middel van transectlijnen. Dat zijn rechte lijnen door het bos die gecreëerd worden door een machete. Die lijnen zijn 1km lang. Vervolgens inventariseer je het aantal nesten, locatie, type nest, etc. Maar naast de Orangutans letten we ook op de vogels en de zoogdieren die we tegenkomen. Wat dat betreft heb ik er enorm veel zin in.

Overigens was ik gisterochtend op het werk en liep ik even van me bureau weg om water te halen. Hoor ik in ene: “Jacob.” Word mij de hand geschud en krijg ik in het Nederlands te horen: “nog bedankt voor je email.” Ik herkende het gezicht van man maar moest wel even nadenken. Al gauw kwam ik erachter dat het Wim was (van de organisatie ‘The Borneo Initiative’), die ik eind vorig jaar gesproken had toen ik op zoek was naar een stage. Mede dankzij hem ben ik hier terecht gekomen. Maar dan voelt het als een klein wereldje.

Weet wat je eet
Dankzij mijn grote broer heb ik wat tips over Indonesië kunnen lezen. Zelf heb ik wel een gids over Indonesië, daar staan wel tips in, maar dat is zoeken in een dik boek.
Ik heb nu ook een beetje een idee wat ik eet. Zat ik eergister nog heerlijk te genieten van de ba’so of bakso, heb ik dat gisteravond maar eens overgeslagen. Baso is soep met vleesballen en noodles. Ik heb er erg van genoten, maar ik weet nu wat het echt is. Op internet stond het volgende: “Die vleesballen worden gemaakt van de afval van runderen, dus de lippen, de aarslippen, de darmen, de uier.” Smullen dus! En daar komen ook nog de conserveringsstoffen bij die, naar het schijnt, ook niet echt bijdragen aan een lang leven.
Ik had al een vermoeden dat het niet de meest gezonde ballen waren, want ze zien er ook echt als goedkope vleesvervangers uit. Maar goed, daar gaat mijn lekker maaltijd en mijn variatie tegenover de rijst. Toch denk ik dat ik het wel blijf eten, want het blijft goed te eten.
Verder las ik dan ook nog de tips over wat je verder wel en niet kan eten. Gebruik van borden die gewassen zijn onder de kraan, etc. Alles waar kraanwater aangezeten heeft is niet echt bevorderlijk voor de maag en de stoelgang. Nou negeer ik dat over het algemeen wel een beetje, en tot nu toe gaat me dat nog goed af. Wel merk ik af en toe dat ik aan de lichte diarree zit. Maar zolang ik nog niet enorm last van me maag heb is dat ook niet hinderlijk. In Egypte heb ik namelijk vele malen erger meegemaakt en ik hoop dat niet nog eens mee te hoeven maken.

Cultuur
Ook dankzij mijn broer heb ik wat dingen kunnen lezen over de cultuur verschillen. Nou lijkt het over het algemeen niet echt anders te zijn. Maar er zijn zeker dingen waar je op moet letten. En ik heb dan gister ook geprobeerd om er meer op te letten.
Iedereen heeft hier een status. Dat betekend dat je mensen op verschillende manieren moet aanspreken. Dat betekend niet dat iemand van lagere status minder is. Maar ik moet er nog wel een draai aan zien te geven, want kritiek mag je hier eigenlijk niet op je baas geven. Ook geen opbouwende kritiek. Toch ben ik wel geneigd om mijn ideeën te delen. Moet ik dan stil blijven?
Handen in je zei is een agressieve houding. Geloof me, dat gaat echt automatisch en ik ben totaal niet agressief!
Dingen aangeven, eten, etc. moet met de rechterhand. Met de linkerhand is niet netjes. Daar zit een verhaal aan vast wat de meeste waarschijnlijk wel een beetje weten. Je linkerhand gebruik je voor andere dingen en dat verklaart ook waarom ze hier nauwelijks wc papier gebruiken. Toch gebruik je vaak automatisch je beide handen.
Zo zullen er ongetwijfeld nog wel meer dingen zijn die ik nog probeer onder de knie te krijgen.

Verdwalen
Gister was ik dus naar de dierentuin geweest en als vervoer hadden we weer gebruik gemaakt van een minibus. Ik heb geen idee waar die precies heen rijden, dus als ik zelf zo’n busje/auto neem dan zal ik ongetwijfeld ergens anders uitkomen dan de bedoeling is. Toen we in die dat minibusje zaten had ik sowieso al gauw geen idee meer waar we waren. Dat kan dus geen succes garanderen.
Morgen is het weekend en dan wil ik misschien nog wel even naar een winkelcentrum. Hoe ik dat dan ga aanpakken weet ik nog niet. Misschien dat ik wel een taxi probeer te regelen of ik zorg dat er iemand meegaat. We zullen het wel weer zien.

Groeten vanuit Jakarta!!