Borneo here we come (again)!

De afgelopen week heb ik niet veel bijzonders meegemaakt. Het was weer een kantoorweek zoals de andere ook verlopen zijn. Maar omdat ik voorlopig even wat minder van me zal laten horen laat ik toch nog even een berichtje achter. Ik zal er een beetje een andere draai aan geven, want niet alleen zal ik terug kijken maar ik alvast vooruit krijgen.

De afgelopen week heb ik te horen gekregen dat ik maandagochtend weer naar Borneo vertrek. Dit keer West- en Centraal-Kalimantan. Ik stond versteld van hoe goed het allemaal geregeld is. Vorige keer werd alles keer op keer uitgesteld en nu lijkt alles goed te gaan inclusief een strakke planning voor de komende vijf weken!

Vijf weken lang vertoeven op Borneo! Dat is weer even wat anders dan de stank en hitte in de drukke stad. Jakarta is ook een belevenis, maar van een ander kaliber.
Ik zal een beetje uitleggen van wat de bedoeling is de komende vijf weken. Ik ga samen met een team naar twee verschillende houtkap concessies om daar op zoek te gaan naar orangutan nesten. We doen dat in een team van vier mensen plus vier lokale mensen. Daar zullen we gedurende 22 dagen dagelijks een geselecteerde lijn van 1 km lopen, heen en terug. Op die route tel je alle nesten die je ziet en aan de hand van het aantal gevonden nesten kun je, dmv van verschillende formules, een inschatting maken van hoeveel orangutans er ongeveer voorkomen.
Dit is interessante informatie omdat deze twee houtkap concessies op een duurzame manier met het bos proberen om te gaan. Sustainable forest management noemen ze dat. Mijn “onderzoek” richt zich daar een beetje op en ik ga uiteindelijk vergelijkingen maken tussen de twee verschillende concessies (een produceert gecertificeerd FSC hout en de andere niet), maar ook tussen deze twee gebieden en het nationaal park waar ik onlangs geweest ben (en wss nog een keer heenga). Dit ga ik doen omdat het twee verschillende gebieden zijn, veenmoeras en laagland tropisch regenwoud.

In Sebangau had ik enigszins kunnen oefenen, maar de komende vijf weken zal het voor het echie zijn! Gelukkig ga ik met een team mee, en kunnen zij mij ongetwijfeld veel leren. Ook hoop ik daar een mijn taalvaardigheid verder te ontwikkelen, want eerlijk gezegd voel ik alsof ik een beetje gefaald heb.

Ik sprak van de week de baas van het WWF kantoor in Jakarta en die vroeg hoe het was in Sebangau. Ook de taalvaardigheid kwam ter sprak aangezien ik vertelde dat ze daar alleen Indonesisch spraken. Hij vroeg dan ook aan mij, spreek je hier Engels of probeer je ook Indonesisch te praten? Toen besefte ik ook dat ik eigenlijk niet echt goed mijn best er voor doe, ik ben hier nu al zes weken en ben in Nederland al begonnen met leren, maar sindsdien is het nog niet echt verder gevorderd. Dat is eigenlijk wel jammer, want op die manier mis je wel een hoop. Waarschijnlijk mis ik de motivatie ervoor. Maar het is ook ingewikkeld en vermoeiend omdat je vaak dingen niet snapt en dat voelt vervelend. Plan: meer praten met de mensen hier in de straat en op het kantoor ook maar meer proberen. Ik spreek nog voornamelijk nog Engels en Nederlands op kantoor.

Nog een paar leuke dingen van de afgelopen week. Van de week heb ik, geprobeerd, met de kinderen uit de straat gepraat. Ze zeggen wel eens: geef een vinger en ze pakken je hele hand. Zo is het met die kinderen ook, een beetje aandacht geven en dan ben je niet meer top, maar geweldig! Vandaag zat ik lekker rustig een filmpje te kijken en was er vervolgens een kabaal voor mijn deur. Stond de hele groep daar, met zelfgebakken koekjes….voor mij! Ze zullen me wel missen de komende weken. Hoop nog een keertje met ze te kunnen voetballen. Dat lijkt me echt leuk, en dan zal ik waarschijnlijk gepromoveerd worden van geweldig naar onvergetelijk!
Eén ander ding; sommige mensen zullen het waarschijnlijk niet geloven, maar ik begin het eten hier echt geweldig te vinden. Het is gewoon heerlijk als je tussen de middag gaat eten hier. Je komt dan in een “restaurantje” en kan dan lekker rijst opscheppen en dan zelf kiezen wat je erbij doet. Er zijn dan op een aantal planken verschillende dingen. Met name Telur (gebakken ei, anders dan we in Nederland gewent zijn), Perkedel (aardappel-rundvleeskoekjes) en Tempeh zijn mijn favoriet. En na het eten dan nog even een banaantje erbij, dat maakt het compleet. En dat alles voor nog geen euro! Wat ook een goede combinatie is: mie en rijst, heerlijk! Vandaag bij het winkelcentrum had ik overigens ook nog een lekkernij genaamd Roti John (roti = brood). Lekker een broodje met gehakt, ui, komkommer en een pittige saus (zweet staat op je voorhoofd). Komt meer in de buurt van het Nederlands eten. Maar het meest Nederlands (eigenlijk Amerikaans) wat ik gegeten heb is pizza bij de Domino’s. Soms moet je dingen doen zodat je Nederland niet vergeet!